Top 10 wszech czasów światowego żużla (9) – Ivan Mauger

Ivan Mauger to jedyny żużlowiec w historii, który trzykrotnie z rzędu zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Świata. 4 złote medale Drużynowych Mistrzostw Świata z reprezentacją Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii, 4 triumfy w Mistrzostwach Świata Par, to tylko niektóre z sukcesów sportowych jednego z najlepszych rajderów wszech czasów.

Według sondy przeprowadzonej przez PGE Ekstraligę na profilach społecznościowych Nowozelandczyk jest wśród fanów uznawany za żużlowca nr 9 w historii. Więcej TUTAJ.

Kariera klubowa

Ivan Mauger na świat przyszedł 4 października w nowozelandzkim Christchurch. Karierę żużlową zaczął w wieku 16 lat trafiając pod skrzydła dwukrotnego Indywidualnego Mistrza Świata z 1951 i 1952 roku, Australijczyka, Jacka Younga, który był Jego idolem. Pierwszymi sukcesami w zawodowej karierze żużlowej Nowozelandczyka było wygranie turniejów Victorian Individual Speedway Championship w wysuniętym najbardziej na południe Australii stanie Victoria oraz Queensland Solo Championship. Do Wielkiej Brytanii przypłynął pierwszy raz w wieku 17 lat na pokładzie SS Rangitoto, który zacumował w Tilbury. Przez całą karierę był związany z 7 brytyjskimi klubami żużlowymi. Były to: Wimbledon Dons (1957-1958 i 1963), Rye House Roosters (1957), Eastbourne Eagles (1958), Newcastle Diamonds (1963-1968), Belle Vue Aces (1969-1972), Execeter Falcons (1973-1977, 1984) i Hull Vikings (1978-1981). W 1964 roku razem z Newcastle Diamonds wygrał Prowincjonalną Ligę Mistrzów. Ze swoimi drużynami 4-krotnie sięgał po Drużynowe Mistrzostwo Wielkiej Brytanii (w latach 1970-1972 z Belle Vue Aces i w 1974 z Execeter Falcons). W 1972 roku z Belle Vue Aces triumfował w Pucharze Ligi Angielskiej.

Ściganie na żużlowych torach zakończył w wieku 46 lat w 1985 roku. Na torach żużlowych rywalizował przez 30 lat. Z kibicami pożegnał się także w Polsce. Pożegnalne turnieje zorganizowane były w Gnieźnie i Lesznie. W Gnieźnie miał pecha, gdyż w pierwszym starcie po wypadku z Andrzejem Huszczą nabawił się licznych urazów i już więcej nie wyjechał na tor. Ostatnie lata swojego życia przebywał w Australii. Zmarł 16 kwietnia 2018 roku w Gold Coast.

Hegemonia w IMŚ

W finale Indywidualnych Mistrzostw Świata zadebiutował w 1966 roku w szwedzkim Goeteborgu na Ullevi Stadion, zdobywając 11 punktów w 5 startach, co pozwoliło mu uplasować się na 4. miejscu tuż za Polakiem, Antonim Woryną. W roku następnym na Wembley w Londynie w 5 biegach zdobył 13 punktów, dzięki czemu wywalczył swój pierwszy (brązowy) medal IMŚ. W Przez następne 7 sezonów nie schodził z podium. W latach 1968-1970 trzykrotnie z rzędu sięgał po tytuł Indywidualnego Mistrza Świata. Jest jedynym w historii żużlowcem, któremu udała się ta sztuka. Miano najlepszego na świecie na rzecz Ole Olsena musiał odstąpić w 1971 roku w Goeteborgu, ale rok później na Wembley znowu był najlepszy. W 1973 roku finał IMŚ odbywał się na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Po rundzie zasadniczej Ivan Mauger zgromadził na swoim koncie 13 punktów. Tyle samo miał także Jerzy Szczakiel, a więc o tytule miał zadecydować bieg dodatkowy. Ze startu wyszedł lepiej Polak. Mauger na drugim okrążeniu napędzał się po zewnętrznej po czym pikował do krawężnika wjeżdżając w Polaka i upadając na tor, co uniemożliwiło mu dalszą jazdę w tym biegu. Szczakiel ukończył bieg w pojedynkę i razem z tysiącami kibiców zgromadzonych na „Kotle czarownic” mógł cieszyć się z pierwszego złotego medalu IMŚ. Nowozelandczykowi przyszło się zadowolić srebrnym medalem. W sezonie 1974 Mauger dołożył do swojej kolekcji kolejny srebrny medal. W 1975 roku po 8 sezonach z rzędu na podium, zajął 4. miejsce. Rok później w Chorzowie znów był tuż za podium, natomiast na tron wrócił w 1977 roku w Goeteborgu. W 1978 roku w Londynie zanotował swój najgorszy występ w IMŚ zajmując 8. miejsce. Ostatni raz w zawodach wyłaniających najlepszego żużlowca globu wystartował w 1979 roku w Chorzowie, zdobywając swój szósty tytuł mistrzowski. Do tej pory osiągnięcie to udało się wyrównać tylko Szwedowi, Tony’emu Rickardssonowi.

Łącznie zdobył 10 medali IMŚ (6 złotych, 3 srebrne i 1 brązowy). Wystartował w 14 finałach IMŚ. 10 razy stawał na podium, a w 6 turniejach zwyciężał, zdobywając łącznie 187 punktów w 75 biegach.

Kariera reprezentacyjna  

W swojej karierze reprezentacyjnej jeździł dla Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii. Razem z reprezentacją Nowej Zelandii Ivan Mauer raz w 1968 roku sięgał po miano najlepszej nacji na świecie. Z Wielką Brytanią zaś 3-krotnie święcił triumfy w Drużynowych Mistrzostwach Świata (1971-1972 i 1979). Do swojego dorobu dołożył jeszcze 2 srebrne (1969-1970) oraz 1 brązowy (1967).

Zdobył 4 tytuły Indywidualnego Mistrza Wielkiej Brytanii (1968, 1970-1972). Ponadto wywalczył 2 srebrne (1966-1967) medale tych rozgrywek (1997 i 1998).

3-krotnie zdobywał z reprezentacją Nowej Zelandii wygrywał Mistrzostwa Świata Par (1969-1970 i 1979). W swojej kolekcji ma także 2 srebrne (1971-1972) i 2 brązowe medale (1974, 1984) tego czempionatu. 3 razy wygrywał także w Indywidualnych Mistrzostwach Świata na długim torze (1971-1972 i 1976), natomiast 2 razy w tych zawodach był drugi (1972-1973).

Fot. Gianni Tomba, wszelkie prawa zastrzeżone, podziękowania dla Jarosława Pabijana za udostępnienie zdjęcia.