Top 10 wszech czasów światowego żużla (7) – Tai Woffinden

Tai Woffinden to jeden z najbardziej utytułowanych żużlowców w historii. 3 tytuły Indywidualnego Mistrza Świata, 3 złote medale Indywidualnych Mistrzostw Wielkiej Brytanii, triumf z BETARD SPARTĄ Wrocław w DMP w 2021 roku, to tylko niektóre z sukcesów sportowych jednego z najlepszych rajderów wszech czasów.

Według sondy przeprowadzonej przez PGE Ekstraligę na profilach społecznościowych 31-letni Brytyjczyk jest wśród fanów uznawany za żużlowca nr 7 w historii. Więcej TUTAJ.

Kariera klubowa w Polsce

Tai Woffinden na świat przyszedł 10 sierpnia w angielskim Scunthorpe. W wieku 4 lat przeprowadził się wraz z rodziną do Australii, którą uważa za swoją ojczyznę. Zamiłowanie do motocykli odziedziczył po swoim ojcu, Robie, który również był żużlowcem. Pierwszym sukcesem w zawodowej karierze żużlowej Brytyjczyka było wywalczenie w 2006 roku tytułu Indywidualnego Mistrza Australii Zachodniej do lat 16. Do polskiej ligi został sprowadzony w 2008 roku przez CKM Złomrex Włókniarz Częstochowa, którego barwy reprezentował przez 3 sezony. W sezonie 2009 razem z klubem spod Jasnej Góry zdobył brązowy medal DMP. W 2010 roku stanowił ważny punkt drużyny, co przyczyniło się do wygrania przez Włókniarz barażów z Polonią Bydgoszcz i utrzymania się w najwyższej klasie rozgrywkowej. Po 3 sezonach spędzonych w Częstochowie, w 2011 roku przeniósł się do I ligowego Startu Gniezno. Po sezonie na zapleczu ekstraligi spędzonym w pierwszej stolicy Polski, gdzie w sezonie 2011 zajął 3. miejsce przeniósł się na Dolny Śląsk, do BETARD SPARTY Wrocław. Brytyjczyk w stolicy Dolnego Śląska zadomowił się na dobre, bo w Sparcie występuje do dnia dzisiejszego. Na drugi medal DMP, a pierwszy srebrny, musiał czekać, aż do 2015 roku, bo w latach 2012-2014 drużyna z Wrocławia okupowała dolne rejony tabeli (w 2012 roku musiała nawet wygrać baraże o utrzymanie z Lotosem Wybrzeże Gdańsk). W sezonie 2015 Spartanie awansowali do finału, w którym ulegli Unii Leszno, a Tai Woffinden mógł cieszyć się ze swojego pierwszego tytułu Drużynowego Wicemistrza Polski. Sukces ten został powtórzony 2 lata później, kiedy od Sparty ponownie okazali się leszczynianie. W 2018 roku Brytyjczyk razem z drużyną z Wrocławia zdobył brązowy medal DMP. Rok później do swojej kolekcji dołożył trzeci srebrny medal. W 2020 roku razem z klubem ze stolicy Dolnego Śląska stanął po raz kolejny na najniższym stopniu podium. Największy sukces ze Spartą osiągnął w 2021 roku, kiedy to po 15 latach klub z Dolnego Śląska powrócił na tron i zdobył tytuł Drużynowych Mistrzów Polski.

Przez całą dotychczasową karierę klubową Tai Woffinden zdobył łącznie zdobył 7 medali DMP (1 złoty, 3 srebrne i 3 brązowe). Wystąpił w 213 meczach odjeżdżając 817 biegów, w których zdobył 1928 punktów, co daje średnią 2,063 pkt/bieg.

Era Grand Prix

W cyklu Grand Prix zadebiutował w 2010 roku. Wystąpił w 11 turniejach zdobywając łącznie 49 punktów, co pozwoliło mu uplasować się na 14. miejscu klasyfikacji generalnej, ale jednocześnie odebrało szansę na start w przyszłorocznych rozgrywkach. W 2011 roku wystąpił w turnieju w Cardiff na Millenium Stadium jako rezerwowy. Na tor wyjechał raz i na metę przyjechał jako drugi. W 2013 roku, dzięki przyznaniu „dzikiej karty” został stałym uczestnikiem cyklu, którym jest do dnia dzisiejszego. Woffinden za przyznanie „dzikiej karty” odwdzięczył się w najlepszy możliwy sposób – zdobywając tytuł Indywidualnego Mistrz Świata. W 2014 roku po 12 turniejach razem z Duńczykiem, Nickim Pedersenem zgromadził na swoim koncie 121 punktów, co oznaczało, że po zakończeniu turnieju na Motoarenie do wyłonienia brązowego medalisty potrzebny będzie bieg dodatkowy. W barażu lepszy okazał się Pedersen, a Woffinden musiał zadowolić się 4. miejscem. Miano najlepszego żużlowca globu odzyskał rok później. W 2016 roku ustąpił tronu na rzecz Amerykanina, Grega Hancocka, samemu zdobywając srebrny medal. Sezon 2017 również zakończył na podium, tym razem na Jego najniższym stopniu. W 2018 roku przed ostatnią rundą w Toruniu mając 10 punktów przewagi nad Bartoszem Zmarzlikiem był liderem cyklu. Brytyjczyk zaczął zawody fenomenalnie (od 2 wygranych). W trzeciej serii startów zaliczył groźnie wyglądający upadek, ale nie uniemożliwił on mu startów w dalszej części zawodów. W kolejnych biegach Woffinden potwierdził swoją dominację wygrywając cały turniej z 15 punktami, co pozwoliło na świętowanie trzeciego tytułu Indywidualnego Mistrza Świata. Przez cały sezon uzbierał 139 punktów. Na kolejny medal musiał czekać 2 lata, kiedy cykl wyłaniający najlepszego żużlowca globu zakończył na 2. miejscu.

Łącznie zdobył 6 medali IMŚ (3 złote, 2 srebrne i 1 brązowy). W dotychczasowych startach w GP wziął udział w 96 turniejach. 33 razy stawał na podium, a w 11 turniejach zwyciężał, zdobywając łącznie 1063 punktów.

Kariera reprezentacyjna  

Razem z reprezentacją Wielkiej Brytanii Tai Woffinden w 2016 roku zdobył srebrny medal Drużynowego Pucharu Świata. Po zmianie formuły DMŚ w 2018 roku, w Speedway of Nations podczas finałów we Wrocławiu znów świętował tytuł Drużynowego Wicemistrza Świata. W 2021 roku dwudniowy turniej finałowy odbył się w Manchesterze na National Speedway Stadium. Woffinden wystąpił tylko w pierwszych dniu zmagań zdobywając 14 punktów. Po 2 dniach rywalizacji na 1. miejscu uzyskując automatyczny awans do finału uplasowali się Polacy. Na 2. miejscu sklasyfikowani zostali Duńczycy, natomiast Brytyjczycy zajmowali 3. miejsce i o prawo jazdy o tytuł najlepszej żużlowej nacji na świecie musieli stoczyć bój z reprezentantami kraju Hamleta. Brytyjczycy (bez Woffindena) pokonali Duńczyków 6:3 i awansowali do biegu finałowego. W tym zaś po niezwykłej dramaturgii i upadku Macieja Janowskiego pokonali Polaków 5:4 i Tai razem ze swoimi kolegami z drużyny mógł celebrować tytuł Drużynowych mistrzów Świata, który Wielka Brytania odzyskała po 32 latach.

Woffinden zdobył też 3 tytuły Indywidualnego Mistrza Wielkiej Brytanii (2013, 2014 i 2015). Ponadto wywalczył 4 brązowe medale tych rozgrywek (2008-2009 i 2011-2012).

Jako junior w 2008 roku razem z reprezentacją Wielkiej Brytanii stanął na najniższym stopniu podium Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów.