Top 10 wszech czasów światowego żużla (6) – Bartosz Zmarzlik

Bartosz Zmarzlik to obecnie bezapelacyjnie najbardziej utytułowany aktywny polski żużlowiec. 2 tytuły Indywidualnego Mistrza Świata, 2 złote medale Drużynowych Mistrzostw Świata z reprezentacją Polski, 4 triumfy w Drużynowych Mistrzostwach Świata Juniorów, to tylko niektóre z sukcesów sportowych jednego z najlepszych rajderów wszech czasów.

Według sondy przeprowadzonej przez PGE Ekstraligę na profilach społecznościowych 26-letni Polak jest wśród fanów uznawany za żużlowca nr 6 w historii. Więcej TUTAJ.

Kariera klubowa w Polsce

Bartosz Zmarzlik na świat przyszedł 12 kwietnia 1995 roku w Szczecinie. Dwukrotny Indywidualny Mistrz Świata od początku żużlowej kariery nieprzerwanie reprezentuje barwy macierzystego klubu, MOJE BERMUDY STAL Gorzów. Pierwszym sukcesem sportowym Zmarzlika było wywalczenie razem ze swoją drużyną Młodzieżowego Drużynowego Mistrzostwa Polski w 2010 roku. Osiągnięcie to powtórzył w 2013 roku, natomiast rok później zdobył srebrny medal MDMP. W 2010 roku także wygrał ze swoim klubem Ligę Juniorów. W rozgrywkach ligowych zadebiutował 25 kwietnia 2011 roku w meczu przeciwko Unii Leszno zdobywając 4 pkt w 4 biegach. W sezonie zasadniczym 2011 roku Zmarzlik miał 16 lat i zdobył łącznie 51 punktów w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce. Żaden inny zawodnik w wieku 16 lat nie zdobył tylu punktów w całej historii polskiego żużla. W debiutanckim sezonie zdobył swój pierwszy medal (brązowy) DMP.  Rok później razem z gorzowskim klubem wywalczył tytuł Drużynowego Wicemistrza Polski. Na kolejny medal DMP czekał 2 lata, do 2014 roku, kiedy sięgnął po swój pierwszy tytuł Drużynowego Mistrza Polski. W 2015 roku pierwszy raz w karierze, mając ledwie 20 lat, zakończył sezon ligowy w Polsce z najwyższą średnią biegową w drużynie. Wyniosła ona 2,333. W sposób walny przyczynił się do utrzymania Stali w PGE Ekstralidze. W 2016 roku na zakończenie kariery juniorskiej ponownie zdobył złoty medal DMP będąc najskuteczniejszym zawodnikiem ligi. W sezonie 2017 nadal miał najwyższą średnią biegową w lidze, co pozwoliło razem ze swoją drużyną stanąć na najniższym stopniu podium. Rok później po raz trzeci mógł legitymować się najwyższą średnią biegową, co tym razem przyczyniło się do zdobycia tytułu Drużynowego Wicemistrza Polski. W 2019 roku po tym jak został najlepszym żużlowcem globu wziął udział w barażach o pozostanie w PGE Ekstralidze, w walny sposób przyczyniając się do utrzymania swojego zespołu w elicie. W 2020 roku zdobył trzecie wicemistrzostwo DMP w karierze. Rok później zaś razem z macierzystym klubem stanął na najniższym stopniu podium.

Przez całą dotychczasową karierę klubową Bartosz Zmarzlik zdobył łącznie zdobył 8 medali DMP (2 złote, 3 srebrne i 3 brązowe). Wystąpił w 189 meczach odjeżdżając 939 biegów, w których zdobył 2010 punktów, co daje średnią 2,242 pkt/bieg.

Era Grand Prix

W cyklu Grand Prix zadebiutował jako uczestnik z „dziką kartą” 23 czerwca 2012 roku w turnieju na stadionie im. Edwarda Jancarza w Gorzowie. W rundzie zasadniczej w 5 biegach zdobył 8 punktów, co pozwoliło mu na awans do półfinałów. W biegu 21. przyjechał na metę jako pierwszy, dzięki czemu awansował do finału, w którym zajął 3. miejsce. W 3 kolejnych sezonach występował także w turniejach GP z „dziką kartą” na domowym torze w Gorzowie. W 2013 roku w 5 startach zgromadził 5 punktów, co pozwoliło mu uplasować się na 12. miejscu. W 2014 roku po fazie zasadniczej miał 11 punktów. Zarówno w biegu półfinałowym jak i finałowym nie znalazł pogromcy i po raz pierwszy cieszył się ze zwycięstwa w zawodach GP. W 2015 roku wystartował w 2 turniejach (raz jako rezerwowy i raz jako uczestnik z „dziką kartą”). 18 kwietnia 2015 roku na Stadionie Narodowym w Warszawie pełnił rolę rezerwowego. Wystąpił w jednym biegu, który wygrał. W tym samym sezonie w Gorzowie pojechał z „dziką kartą”. W rundzie zasadniczej uskładał 11 punktów. W półfinale był najlepszy, natomiast w finale na metę przyjechał ostatni i zakończył zawody na 4. miejscu. Od 2016 roku startuje w cyklu GP jako stały uczestnik. W pierwszym pełni odjechanym cyklu wyłaniającym najlepszego żużlowca na świecie stanął na najniższym podium klasyfikacji generalnej. W 2017 roku wygrał pierwszy poza Polską turniej GP, w szwedzkiej Malilli po fenomenalnym ataku na ostatnim łuku na Antonio Lindbaecka w biegu finałowym. Cały cykl ukończył na miejscu piątym. Od 2018 roku nie schodzi z podium klasyfikacji generalnej cyklu GP. W 2018 roku do ostatniego turnieju walczył o tytuł Indywidualnego Mistrza Świata. Lepszy okazał się jednak Brytyjczyk, Tai Woffinden, który po raz trzeci został najlepszym żużlowcem globu. Na tytuł Indywidualnego Mistrza Świata musiał poczekać rok. W 2019 roku rywalizacja również toczyła się do ostatnich zawodów, ale tym razem przez cały sezon uzbierał o 2 punkty więcej od Duńczyka, Leona Madsena i jako trzeci Polak w historii (po Jerzym Szczakielu w 1973 roku i Tomaszu Gollobie w cyklu GP w 2010 roku) został najlepszym żużlowcem na świecie. W sezonie 2020 obronił tytuł będąc trzecim żużlowcem w historii GP, któremu udała się ta sztuka (wcześniej dokonali tego Szwed, Tony Rickardsson w 2001 roku i Duńczyk, Nicki Pedersen w 2008 roku). Nic, więc dziwnego, że wszyscy w 2021 roku liczyli na wyrównanie osiągnięcia Nowozelandczyka, Ivana Maugera, który jako jedyny zostawał najlepszym na świecie 3 razy z rzędu w latach 1968-1970. Rywalizacja o tytuł toczyła się tak jak w poprzednich latach do ostatniego turnieju na toruńskiej Motoarenie. Lepszym o 3 punkty jednak od Polaka okazał się Artem Laguta, który jako pierwszy Rosjanin w historii został Indywidualnym Mistrzem Świata. Zmarzlik po raz drugi w karierze zdobył srebrny medal. Polak z Rosjaninem zdominowali cały cykl wygrywając 10 z 11 turniejów (każdy z nich po 5 razy).

W dotychczasowej karierze wystartował w 67 turniejach. 32 razy stawał na podium, a w 15 turniejach zwyciężał, zdobywając łącznie 887 punktów.

Kariera reprezentacyjna  

Razem z reprezentacją Polski Bartosz Zmarzlik 2-krotnie święcił triumfy najpierw w Drużynowym Pucharze Świata (2016 i 2017). Do swojego dorobu dołożył jeszcze 1 brązowy medal (2015). Po zmianie formuły wyłaniania najlepszej żużlowej nacji na świecie, w cyklu Speedway of Nations w 2018 roku zdobył brązowy medal, natomiast w 3 kolejnych sezonach wywalczył tytuł Drużynowego Wicemistrza Świata. W 2017 roku wraz z Maciejem Janowskim i Patrykiem Dudkiem triumfował na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu w World Games 2017.

Jako junior w 2015 roku został najlepszym młodzieżowcem na świecie. 4-krotnie razem z reprezentacją Polski zdobywał Drużynowe Mistrzostwo Świata Juniorów (2012, 2014-2016) roku, natomiast w 2013 wywalczył srebrny medal tych rozgrywek. Triumfował także w zawodach wyłaniających najlepszego juniora na Starym Kontynencie w 2012 roku. Z drużyną zaś DMEJ wygrywał w latach 2013-2014.

Najdłużej przyszło mu czekać na zdobycie tytułu Indywidualnego Mistrza Polski, który zdobył w 2021 roku zostając 44. żużlowcem w historii, któremu udała się ta sztuka. Ponadto wywalczył 3 srebrne medale IMP (2015, 2019 i 2020). W czasach kariery juniorskiej również triumfował w zawodach wyłaniających najlepszego młodzieżowca kraju. Było to w 2015 roku. Ponadto raz był drugi (2011) i 2 razy trzeci (2013 i 2014) w tych rozgrywkach. Na swoim koncie ma także 5 medali Mistrzostw Polski Par Klubowych – 2 złote (2014 i 2017) oraz 3 srebrne (2013, 2015 i 2019). Wygrał też w 2015 roku Młodzieżowe Mistrzostwa Polski Par Klubowych. W latach 2020-2021 triumfował w zawodach o Złoty Kask.